To Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφει για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Vamvakou Experience Festival για να παρουσιάσει ένα δίπτυχο σύγχρονου χορού με τίτλο Return of the summer, σε χορογραφίες του Γιάννη Μανταφούνη και του Κωνσταντίνου Ρήγου. Το έργο Point of No Return του Γιάννη Μανταφούνη πάνω σε μουσική Γιώργου Κουμεντάκη συνομιλεί με το έργο Les Nuits d’été του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ, Κωνσταντίνου Ρήγου, σε μουσική του Εκτόρ Μπερλιόζ, συνθέτοντας ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα σύγχρονου χορού που ξεχειλίζει από δυναμισμό και ενέργεια. Η μουσική και στα δύο έργα είναι προ-ηχογραφημένη.
Point of No Return
Στο Point of No Return, o διεθνώς αναγνωρισμένος χορευτής και χορογράφος Γιάννης Μανταφούνης συνθέτει ένα σύγχρονο χορευτικό έργο με κινησιολογικά στοιχεία βαθιά ριζωμένα στην παράδοση του κλασικού χορού. Στον τόνο της μουσικής του Γιώργου Κουμεντάκη, οι χορευτές του Μπαλέτου της ΕΛΣ επικεντρώνουν την ερμηνεία τους στη διαφάνεια και την αυθεντικότητα της κίνησης μέσα από το πρίσμα του κλασικού βηματολογίου. Παρότι το ομαδικό βίωμα των σωμάτων τους αντικατοπτρίζει μία άκρως κλασική χορογραφική προσέγγιση, μπορούμε να διακρίνουμε στους ερμηνευτές ένα προσωπικό στίγμα και μία ιδιαίτερα σύγχρονη αντιμετώπιση της παρουσίας και της ερμηνείας της κίνησης, εμφανή στοιχεία που σηματοδοτούν την υπογραφή του χορογράφου σε κάθε νέο έργο του.
Les Nuits d’été
O περίφημος κύκλος Καλοκαιρινές Nύχτες είναι ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Εκτόρ Μπερλιόζ. Ο κορυφαίος Γάλλος συνθέτης έχει γράψει αυτά τα έξι τραγούδια για φωνή και πιάνο, πάνω σε ποίηση Τεοφίλ Γκωτιέ, επιδιώκοντας να αποδώσει μουσικά, μέσα από τις λεπτεπίλεπτες ερωτικές μελωδίες του, την αγάπη στην πιο εξιδανικευμένη μορφή της. Βασισμένος στον ομώνυμο κύκλο τραγουδιών, ο Κωνσταντίνος Ρήγος δημιουργεί με το Μπαλέτο της ΕΛΣ ένα έργο για τον έρωτα, τη μοναξιά, την αναζήτηση και το ταξίδι. Χειρονομίες και σχήματα δημιουργούν ένα καλειδοσκόπιο για το εσωτερικό καλοκαίρι του καθενός μας. Το «Les Nuits d’été είναι ένα έργο αναπόλησης για όλα εκείνα τα βράδια που αγαπάμε, ερωτευόμαστε, ονειρευόμαστε, ζούμε… Μιλάει για τη ρευστότητα των σχέσεων και για το πώς όλα μπορούν να συμβούν κάτω από το φως του φεγγαριού. Με αναφορές στον ρομαντισμό και την κλασική τεχνική, οι χορευτές του έργου βουτάνε στα μαύρα νερά της θάλασσας και στο μαύρο των αισθήσεων και παραισθήσεων», σημειώνει ο Κωνσταντίνος Ρήγος.
