«Ως στύλος ακλόνητος και λύχνος αείφωτος της οικουμένης εδείχθης Χαράλαμπες».
Έλαμψες με το μαρτύριο σου. Έλαμψες και πάλι στις δέκα του Φλεβάρη όταν πλήθος κόσμου ήρθε και φέτος στον περίλαμπρο ναό σου στην Βαμβακού, για να σε τιμήσει και να σου ζητήσει τις άγιες πρεσβείες σου προς τον Τριαδικό Θεό. Στις δέκα του Φλεβάρη γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους, στην καρδιά του χειμώνα. Συνήθως αυτή την εποχή ρίχνει χιόνι, βροχή, με πολύ κρύο. Όμως εκτός από δύο- τρεις φορές που ήταν αδύνατο να περάσει το αυτοκίνητο από τα χιόνια και τον παγετό, κάθε χρόνο μ’ αξίωνε ο Άγιος να είμαι στο χωριό μου την ημέρα αυτή. Έτσι και στη φετινή εορτή του βρέθηκα στο ναό του Αγίου. Με καλωσόρισε η γαλήνια μορφή του Αγίου μας. Στολισμένη η παλιά εικόνα με τα αγνά άνθη μας περίμενε να τη προσκυνήσουμε και ν’ ακουμπήσουμε στην θεία μορφή του τα αιτήματα μας και τις ευχαριστίες μας. Η σεβάσμια παρουσία του παπά- Γιώργη μας καλωσόρισε από την Ωραία Πύλη ψέλνοντας «Ειρήνη πάσι». Και ναι αμέσως γέμισε η ψυχή μας γαλήνη.
Κάθε χρόνο συγκινούμαι όταν πηγαίνω στην χάρη Του. Όμως αυτή τη φορά ήταν πολύ μεγαλύτερη η συγκίνηση μου. Ο λόγος που την προκάλεσε ήταν ότι, γυρίζοντας κάποια στιγμή το κεφάλι μου προς την είσοδο του ναού, αντίκρισα το ναό να είναι γεμάτος από κόσμο. Αυτό τον γεμάτο ναό από πιστούς είχα να τον ζήσω από τον καιρό που ήμουν πολύ νέα, τότε που το χωριό ήταν γεμάτο από ανθρώπους. Συγκινημένη έριξα τη ματιά μου στον Άγιο. Μου χαμογέλασε; Έτσι μου φάνηκε. Η λειτουργία άργησε να τελειώσει γιατί περίμενε ο παπάς μας να έρθουν και προσκυνητές από την Αθήνα. Στο μέσο του ναού πολλά πανέρια με άρτους περίμεναν την ευλογία. Τελειώνοντας ο παπά Γιώργης μας μίλησε για το βίο του Αγίου, για τα πολλά θαύματα του, για την αγάπη και σεβασμό που έχουμε οι Βαμβακίτες για τον Άγιο μας. Αλήθεια πόσες φορές δεν ζήσαμε την παρουσία του μέσα από τα θαύματα του!!
Ευλόγησε τους άρτους. Ευλόγησε την πίτα της «Νέας Ζωής». Πριν από την περιφορά της εικόνας του Αγίου , ο πρόεδρος του συλλόγου Νέας Ζωής, Χάρης Βελδέκης μας καλωσόρισε εκ μέρους του συμβουλίου και μας ευχήθηκε χρόνια πολλά. Στη συνέχεια μας προσκάλεσε τελειώνοντας η λειτουργία, να προσέλθουμε όλοι για ένα κέρασμα – όπως είπε- με ζεστό καφέ, τσίπουρο και το κομμάτι της πίτας. Έγινε η λιτάνευση, ο παπάς μας έκανε την απόλυση μπροστά στην είσοδο του ναού, μας μοίρασε τ’ αντίδωρο κι ένα βιβλιαράκι με τον βίο του Αγίου και ύμνους προς Αυτόν. Έτσι κρατώντας όλοι το βιβλιαράκι με τη μορφή του Αγίου στο εξώφυλλο, παίρνοντας από ένα ή δύο κομμάτια άρτο περιμέναμε να γίνει η κλήρωση. Δύο πανέμορφα αρνάκια δεμένα στο δέντρο της πλατείας, τάμα των πιστών κτηνοτρόφων, περίμεναν τον τυχερό που θα τ’ αποκτούσε. Έγινε η λαχειοφόρος, αρκετά τα δώρα.
Ένας πεντακάθαρος ουρανός με τον ολόχρυσο ήλιο ρίχνει τις ακτίνες του παντού. Εγώ καθόμουν σε μία άκρη και παρακολουθούσα τις εκδηλώσεις του κόσμου. Άλλοι χαιρετιόντουσαν, άλλοι φιλιόντουσαν, άλλοι έπαιρναν τα δώρα τους και στη συνέχεια όλοι καθόντουσαν στα τραπέζια που είχε ετοιμάσει η Νέα Ζωή. Όλοι με τον ζεστό καφέ στα ποτηράκια, αν ήθελες και γάλα είχες, αν ήθελες και τσίπουρο σε κέρναγαν. Αυτά τα παιδιά, το καμάρι του χωριού, που δουλεύουν για το χωριό μας προσπαθώντας να κάνουν τις διακοπές μας το καλοκαίρι όμορφες δίνοντας από τον εαυτό τους χρόνο και κόπο. Εμείς δεν έχουμε παρά να τους ευχαριστήσουμε, να τους βραβεύσουμε, να τους ευχόμαστε, να τους καμαρώνουμε. Μέσα από αυτόν τον αναζωπυρωμένο Σύλλογο ξεφύτρωσε και ένα μπουκέτο παιδιών που η ανησυχία τους δεν έμεινε μόνο στο πολιτιστικό κομμάτι. Με την ανησυχία της νιότης τους για το πώς θα αναβιώσουν το χωριό, κατάφεραν και ήρθαν σε επικοινωνία με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η συνάντηση αυτή έφερε καρπούς. Τους άκουσε ο υπεύθυνος κος Δρακόπουλος και έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Και ο καρποί έρχονται. Ένα κλιμάκιο του Ιδρύματος έχει έλθει πολλές φορές στο χωριό. Επικεφαλής του κλιμακίου είναι ο κος Ζερβάκης. Ένας άνθρωπος ευγενής, ζεστός που γνωρίζοντας τον αισθάνεσαι αμέσως τόσο άνετα σαν να είναι ένας Βαμβακίτης που έλειπε χρόνια από την Βαμβακού και τώρα επέστρεψε για να βοηθήσει τον τόπο του. Και αυτό οφείλεται σ’ αυτό το μπουκέτο των παιδιών που εκτός από το επάγγελμα τους, δίνουν χρόνο και σκέψη το πώς θα βοηθήσουν το χωριό τους. Το χωριό που γέννησε και ανάθρεψε τόσα πολλά παιδιά όμως αναγκάστηκαν ν’ αφήσουν το αγαπημένο τους χωριό και να ξενιτευτούν σε άλλες χώρες. Όλα πρόκοψαν γιατί είχαν στις αποσκευές του το ήθος, την πίστη και την αγάπη για την Πατρίδα τους που τους δίδαξαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους.
Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν και ο αείμνηστος Σπύρος Νιάρχος. Ο παππούς των σημερινών Νιαρχαίων. Το πρώτο φως της ζωής του το αντίκρισε στην Βαμβακού. Σ’ αυτήν χάρισε την τελευταία του πνοή. Αγάπησε πολύ το χωριό του. Πρόσφερε πολλά. Η πατρίδα του τον ευγνωμονεί. Να είναι η μνήμη του αιωνία. Και να! Έρχονται τώρα τα εγγόνια του και είναι πρόθυμα ν’ ακούσουν τα αιτήματα των πατριωτών τους. Και τα παιδιά μας τρέχουν. Ευχόμαστε τα οράματα και των δύο πλευρών να πραγματοποιηθούν. Και θα πραγματοποιηθούν γιατί οι νέοι μας πιστεύουν ότι: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ.
Τα οράματα τους με την βοήθεια του Αγίου μας θα πραγματοποιηθούν. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ από όλους μας, τους εδώ και ξενιτεμένους Βαμβακίτες, στους απογόνους του μπάρμπα Σπύρου και της Θείας Ευγενίας. Τους παρακαλούμε να δεχθούν τις ευγνώμονες ευχαριστίες μας για το ενδιαφέρον τους προς την γενέτειρα των προγόνων τους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους στον κ. Ζερβάκη και στην ευγενική του ομάδα που σαν μέλισσες έτρεχαν, φωτογράφιζαν, έπαιρναν συνεντεύξεις. Τους ευχαριστούμε. Αγκαλιάζουμε τις προσπάθειες της «Νέας Ζωής» και της Νέας Επιτροπής και τους ευχόμαστε από την καρδιά μας καλή δύναμη. Ο Σύλλογος των Απανταχού Βαμβακιτών τους ευχαριστεί και όλοι μαζί να προσφέρουμε στον τόπο μας ότι καλύτερο.
Χρόνια πολλά. Ο Άγιος βοήθεια σε όλους.
Μαρούσι, Φεβρουάριος 2019
